zaterdag 30 april 2016

Child of Nature: The Beatles in India

Een zondagochtend in april, redelijk vroeg nog. Het is stil op straat. Dat is ook niet zo gek: de regen valt met bakken uit de hemel en verandert zelfs in natte sneeuw. Ik kijk naar buiten. Het frisse groen en de witte bloesem van de perenboom in de tuin vormen een sterk contrast met de blauwgrijze lucht. Mooi licht voor fotografen, denk ik.

Akelei

Speuren naar verandering
De afgelopen twee weken heb ik me verbaasd over de snelheid waarmee de tuin verandert in deze tijd van het jaar. De magnolia bloeit wit, felgekleurde tulpen klappen open en dicht op het ritme van het etmaal. Het groen van de akelei kondigt alvast de paarse gloed aan die straks in de hele tuin te zien is. Wanneer ik op een doordeweekse dag aan het eind van de middag thuiskom uit het werk, vind ik de tuin het mooist. Nadat ik mijn fiets in de schuur heb gezet, speur ik naar verandering. Het is zo'n moment waarop je ruimte krijgt voor gedachten. Ik dwaal af naar India, 1968. Niet dat ik toen zelf het levenslicht al gezien had, maar soms ben je ergens bijgeweest wanneer je er veel over hebt gelezen, de filmbeelden hebt bekeken en de muziek hebt gehoord. Het enige dat nog ontbreekt, zijn de geuren. En, in het geval van India, ook zeker de hitte.

Mediteren bij de Maharishi
Op 16 februari 1968 zitten John Lennon en George Harrison met hun vrouwen Cynthia en Pattie in een taxi, die hen in een rit van een kleine 250 kilometer van het vliegveld van New Delhi naar Rishikesh brengt. Een lange reis naar het gebied aan de voet van de Himalaya. Daar worden ze verwacht door de Maharishi Mahesh Yogi, een kleine giechelende Indiër die ze in augustus 1967 in Londen ontmoetten en bij wie ze vervolgens 10 dagen te gast waren tijdens een retraite in Wales. De kennismaking met Transcendente Meditatie werd daar onderbroken door het schokkende nieuws dat hun manager Brian Epstein thuis in Londen levenloos was aangetroffen. Het bezoek werd afgebroken, de Maharishi moest wachten.

De plek anno nu: sporen uit het verleden

Geheime post
In de Ahsram van de Maharishi, waar op 20 februari ook Paul McCartney met zijn toenmalige verloofde Jane Asher en Ringo Starr met zijn vrouw Maureen arriveren, verblijven The Beatles voor een wat langere periode bij hun nieuwe leermeester. Ze zijn daar niet alleen, maar maken deel uit van een entourage leergierige bezoekers. Onder hen zijn Beach Boy Mike Love, singer-songwriter Donovan en actrice Mia Farrow. De rust, het mediteren, het gezonde vegetarische eten en de frisse berglucht geven de creativiteit van de muzikanten een enorme impuls. Er wordt gitaar gespeeld, gezongen, gecomponeerd. Helemaal loskomen van thuis kan John Lennon niet. In zijn hoofd zit een kleine Japanse kunstenares die hij in Londen ontmoet heeft. Zijn dagelijkse wandeling naar het kleine postkantoor wordt regelmatig beloond met geheime post van deze mysterieuze vrouw, die hem mateloos intrigeert.

Jane, Paul, Maharishi, George en Pattie

India als inspiratiebron
Aan de voet van de Himalaya schrijven The Beatles een deel van hun witte dubbelelpee The Beatles bij elkaar. Zo bevat de plaat het op Mia Farrows zus Prudence geïnspireerde Dear Prudence. De serene omgeving vormt ook de inspiratie voor Across The Universe, naar mijn mening één van de mooiste liedjes die John Lennon ooit maakte. Beïnvloed door een lezing van de Maharishi, schrijft John het nummer Child of Nature. Een gevoelige ballad met een prachtige, qua intonatie wat Oosters klinkende melodie. Hij neemt er in Engeland een demo van op. Die versie laat ik je nu horen via het filmpje. Geniet daarbij van de geweldige beelden uit India. Peace and love, je bent er helemaal bij.

On the road to Rishikesh
I was dreaming more or less
And the dream I had was true

Underneath the mountain ranges

Where the wind that never changes
Touch the windows of my soul




Bryan Ferry
Gek genoeg blijft Child of Nature bij het opnemen van de Beatles-albums die nog volgen, op de plank liggen. Toch wordt het nummer uiteindelijk wereldberoemd, als het in 1971, met nieuwe titel en nieuwe tekst als Jealous Guy op het Lennon-album Imagine verschijnt. Het mooist aan deze versie vind ik de smaakvolle baspartij van Klaus Voormann. Bryan Ferry van Roxy Music zingt het liedje trouwens in 1981 opnieuw de hitlijsten in.

Deventer Boekenmarkt
Terug naar India. Er zijn verhalen genoeg te vertellen over de bijzondere reis van the Fab Four, maar dat doe ik graag bij een volgende gelegenheid. Fotograaf Paul Saltzman maakte een erg mooi fotoboek over het leven op de Ashram. Een paar jaar geleden stond ik er op de Deventer Boekenmarkt mee in mijn handen. Het was een limited edition en ik moest er enkele honderden euro's voor neertellen. Dat heb ik niet gedaan. Op deze site vind je zijn foto's en herinneringen. 

John en Paul componerend in Rishikesh

Aardse interesses
Oh ja, tot slot: hoe lang bleven The Beatles eigenlijk in het heiligdom? Ringo hield het al na 10 dagen voor gezien. Hij kon niet tegen het voedsel. Paul wilde na 4 weken wel weer aan het werk. John en George bleven uiteindelijk 6 weken, maar vertrokken halsoverkop, toen gefluisterd werd dat de Maharishi naast zijn spirituele gaven ook hele aardse interesses bleek te hebben. In enkele dames uit het gezelschap nog wel. Dat resulteerde bij John Lennon in het nummer Sexy Sadie, een cynische afscheidsgroet aan de Maharishi (Sexy Sadie, what have you done? You made a fool of everyone). Typisch John Lennon: van de hemelse sereniteit zo weer frontaal in de aanval.



zondag 24 april 2016

Hello Little Girl: hoe ik de muziek van The Beatles ontdekte

The Beatles 20 Greatest HitsDat zijn de woorden waarmee ik mezelf zou kunnen begroeten, als ik de klok 35 jaar terugdraai en op dat moment in de spiegel kijk. Hello little girl: ik ben ruim 5 jaar oud en ik vind het heerlijk om te spelen met de pick up die bij ons thuis in de woonkamer staat. Ik lig op de grond, meestal op mijn rug, en heb de kleine verplaatsbare luidsprekers aan weerszijden van mijn hoofd geschoven. Ze vormen de zijwanden van een tunnel. Het dak van de tunnel is de hoes van de elpee die ik op dat moment draai. In die tunnel ben ik in mijn eigen wereld en luister ik naar het album Dromentrein van Lenny Kuhr, naar ABBA en naar Adamo. Vous Permettez Monsieur. Het is 1980, of kort daarna.

Eleanor Rigby op de autoradio
Mijn vader is de muziekliefhebber bij ons thuis. Als kind uit 1947 groeit hij muzikaal op in de jaren 60 en maakt hij onvermijdelijk kennis met de muziek van The Beatles. 'Hoor eens hoe mooi dit klinkt,' zegt hij tegen me in de auto. Ik zit op de achterbank. Mijn vader draait aan de volumeknop van de radio. Ah, look at all the lonely people, klinkt het. 'De tekst is ook heel bijzonder,' legt hij me uit. De woorden die ik hoor, dringen nog niet tot me door, maar ik herinner me dat moment heel goed: die melodie, de klank van violen en een cello.

Snorren, baarden en brillen
The Beatles 20 Greatest Hits binnenhoesEleanor Rigby is het eerste liedje van The Beatles dat ik leer kennen, dankzij mijn vader. Niet lang daarna koopt hij het album The Beatles - 20 Greatest Hits. De plaat heeft een eenvoudige hoes, waar niet veel aan te zien is. De binnenhoes geeft een avontuurlijker beeld. De elpee gaat op de pick up, de naald zakt in de groef, en de binnenhoes leg ik als nieuw plafond over de beide boxjes. Als ik er genoeg van heb om op mijn rug te liggen, draai ik naar mijn buik en bekijk ik de fotocollage. Ik zie vier mannen, ik ken hun namen niet. Onderaan de hoes staan ze als jonge jongens. Langzaam veranderen hun portretten in die van mannen met lange haren, snorren, baarden en brillen. Wie is wie? Het maakt nog niet zo veel uit. Het album leidt me met zevenmijlslaarzen door hun carrière, de finesses ontbreken natuurlijk. Ook dat maakt nog niet zoveel uit. Eleanor Rigby is het derde liedje op de B-kant. Ik zal ooit het graf bezoeken van deze Eleanor, bij de kerk van Woolton, in Liverpool. Dan zijn we 35 jaar verder. Mijn vader leeft dan al een aantal jaren niet meer, dus ik sta daar mede namens hem.

Een opname uit Forthlin Road

Hello Little Girl is de titel van deze blogpost. Het is zo'n beetje het eerste liedje dat John Lennon schrijft, in 1957, op 17-jarige leeftijd. Buddy Holly is zijn grote inspiratiebron op dat moment. In 1960 maakt John samen met zijn muziekvriend Paul McCartney een opname van het nummer. Het zou nog ruim twee jaar duren voordat de vrienden doorbreken met The Beatles. Wat we horen op de opname die ik hier bijsluit zijn twee jongens in Liverpool, zittend in het huis van de familie McCartney aan Forthlin Road, elk met een gitaar op schoot, elk ook met een goede zangstem. John Lennon zingt de eerste stem. Paul McCartney zet de hogere tweede stem in. De derde jongen die meespeelt, maar niet goed te horen is, is John Lennons jeugdvriend Stuart Sutcliffe (1940-1962). Hoe het Stuart verging, is een verhaal op zich. Hij zou het grote succes niet meemaken. Wat rest van die dag is een ontwapenende opname van The Beatles in wording.

zaterdag 16 april 2016

Paperback Writer

Dear Sir or Madam, will you read my book, it took me years to write, will you take a look?

Paperback Writer - The BeatlesHet is het begin van een fictieve brief van een beginnend auteur. Een brief aan een uitgever, met het verzoek het meegestuurde manuscript te lezen, in de hoop dat het gepubliceerd kan worden. Een situatie waarin veel startende, hoopvolle auteurs zich onmiddelijk kunnen verplaatsen. Paul McCartney kroop in de huid van deze ambitieuze auteur en schreef er het nummer Paperback Writer over. 

Anno 2016 zit hier ook een auteur. Ambitieus? Of juist vooral aarzelend? Iemand die continu door anderen wordt aangespoord, wat zeg ik: bijna achter de broek wordt gezeten om te gaan schrijven. Omdat vreemde (vriendelijke) ogen steeds meer beginnen te dwingen, is het eindelijk zover. Ik begin een blog om te onderzoeken hoe dat schrijven me vergaat. Daarbij heb ik me direct voorgenomen alleen maar te schrijven over datgene waar mijn hart ligt. Wie mij kent, weet dat dat The Beatles zijn.

Weet dus wat je voorgeschoteld krijgt, wanneer je je abonneert op deze blog. Hopelijk is het interessant leesvoer voor de liefhebbers. Wie weet bereik ik er een aantal. Wellicht leveren de blogposts zelfs reacties en aanvullingen op. Dat zou ik geweldig vinden. Heb je minder met The Beatles, maar wil je mij steunen en volgen in het ontwikkelen van mijn schrijfactiviteiten, dan vind ik het ook enorm fijn als je je op deze blog wilt abonneren. 

In alle gevallen: welkom bij Beatles Talk.

A splendid time is guaranteed for all ;-)